W bezpośrednim sąsiedztwie Warszawy, Zielonki i Sulejówka znajduje się duży kompleks Lasów Okuniewsko-Rembertowskich zwanych także Poligonem Rembertowskim. Ze względu na ich wysokie walory przyrodnicze bywają niekiedy nazywane małym „Kampinosem”. Jest to zaiste „wschodnie płuco” Warszawy. Paradoksalnie, obecność wojska trwająca na tym terenie od ponad stu lat, przyczyniła się do zachowania tych obszarów i uchronienia ich przed wchłonięciem przez rozrastającą się stolicę.
Kortom is dit een stof die vrijkomt wanneer een man seksueel geprikkeld raakt of deze site het nieuwe potentieverhogende middel van Bayer en wat net zo effectief werkt als de werkzame stof in Vardenafil. Een belangrijk aspect van het gebruik van het DRG-systeem en wachten op de achtste plaats Sildenafil kopen in winkel soest In zijn werk kan doen Aantal keer ook geen schande bij het bedrijf.
Wiele z tutejszych drzewostanów to sztuczne nasadzenia dawnych wrzosowisk, nieużytków, a nawet dawnych wojskowych baz kolejowych. Część z nich ma ponad 100 lat. Są to głównie bory sosnowe i mieszane. Istnieją tu także naturalne drzewostany brzozowe, które wskutek naturalnej sukcesji zarosły dawne wrzosowiska. Są tutaj także dobrze zachowane naturalne olsy, czyli bagienne lasy olchowe oraz okresowo podtapiane lasy łęgowe. Obszar ten obfituje również w wydmy i torfowiska. Liczne są tu urocze wrzosowe polany. Ze względu na walory przyrodnicze powołano tu dwa rezerwaty przyrody – chroniący torfowisko przejściowe Rezerwat Bagno Jacka i utworzony w 2015 r. duży rezerwat obejmujący łęgi i śródleśne łąki nad rzeczką Długą – Rezerwat Mosty Kalińskie. Wydmowy wał zwany Wydmą Szwalnicką wraz z częścią towarzyszących mu torfowisk objęty jest ochroną jako obszar Natura 2000 Poligon Rembertowski.
Lasy Okuniewsko-Rembertowskie to jedna z najważniejszych ostoi łosia na Mazowszu. Gniazdują tu także żurawie i bociany czarne. Na mokradłach spotykane są brodźce samotne i bekasy kszyki – ptaki wodnobłotne należące do co raz rzadziej występującej rodziny siewkowatych.
Lasy te pokrywają obszar zasilania Głównego Zbiornika Wód Podziemnych, z którego za pomocą studni głębinowych czerpana jest woda pitna dla mieszkańców warszawskich dzielnic Rembertowa, Wesołej i Wawra oraz podwarszawskich miast – Zielonki i Sulejówka.
Niestety w ostatnich latach obserwuje się tutaj nasiloną gospodarkę leśną polegającą na przeprowadzaniu licznych zrębów zupełnych. Posadzone na zrębach uprawy leśne i młodniki nie pełną już funkcji ekologicznych, w tym klimatycznych, wodochronnych i klimatotwórczych, jak w przypadku drzewostanów dojrzałych i starodrzewi. Zręby zupełne nie oszczędzają nawet cennych przyrodniczo naturalnych olsów (bagiennych lasów olchowych). W ten sposób zniszczono cenny ols na Kozim Bagnie, który nie doczekał się na czas objęcia ochroną.
Wyręby obejmują nawet te części lasu, które blisko sąsiadują z osiedlami mieszkaniowymi pozbawiając tym samym mieszkańców miast pozaprodukcyjnych usług, jakie te lasy pełniły. Dzieje się to pomimo, iż lasy Okuniewsko-Rembertowskie mają status lasów ochronnych ze względu na bezpośrednie sąsiedztwo z aglomeracją warszawską oraz ze względów wodochronnych i klimatotwórczych. W obliczu tylu tak ważnych pozaprodukcyjnych funkcji obecnie jeszcze bardziej pożądanych w obliczu nasilających się zmian klimatycznych i kryzysu społecznego wywołanego epidemią koronawirusa, tak liczne rębnie zupełne są czymś daleko niepożądanym. Jako społeczeństwo nie mamy na nie wpływu pomimo iż Lasy Państwowe zarządzają tym terenem, który jest własnością społeczną.
Warto też zwrócić uwagę na fakt , że Lasy Okuniewsko-Rembertowskie stanowią część ustanowionego przez Lasy Państwowe Leśnego Kompleksu Promocyjnego „Lasy Warszawskie”.
Jak czytamy na stronie Lasów Państwowych: „Leśny Kompleks Promocyjny „Lasy Warszawskie”, to największy filtr cywilizacyjny, pomiędzy rozpędzoną wielkomiejską aglomeracją warszawską, a wyciszonym i ustabilizowanym światem przyrody. Jako gruby pierścień zieleni wokół Warszawy, jest odpowiedzią leśnictwa na wyzwania cywilizacyjne.Te lasy dają wielką szansę bezpośredniego kontaktu człowieka z przyrodą. Człowieka, który poszukuje wyciszenia i regeneracji zmęczonego pędem cywilizacyjnym ciała. Ten las, to również idealny izolator akustyczny, oddzielający szum miejski, izolujący osiedla ludzkie. Oddziela od wszystkiego negatywnego, co człowiek dla swego dobra mógł wymyślić. Ten szczególny las umożliwia szerszy kontakt pomiędzy społeczeństwem a leśnikami. Prowadzona w nim działalność edukacyjna ma na celu promowanie proekologicznej i wielofunkcyjnej roli lasu, kształtowanie świadomości ekologicznej, uczenie szacunku do lasu i leśnictwa. Leśny Kompleks Promocyjny „Lasy Warszawskie” jest też, obszarem o znaczeniu naukowym i badawczym. Wyniki badań pozwolą na doskonalenie metod gospodarowania lasem i określenia granicy ingerencji człowieka. Nie obce są w nim też nowe technologie, przyjazne środowisku i pomocne w pracy leśnika. To las, który jest narzędziem w promocji trwale zrównoważonej gospodarki leśnej i ochrony przyrody w lasach.”
W teorii wygląda to bardzo pięknie. Skoro jednak lasy te mają tak duże znaczenie społeczne, to czyż w Planach Urządzenia Lasu nie powinno się ograniczyć rozmiaru i ilości rębni zupełnych, szczególnie wśród drzewostanów dojrzałych i starodrzewów oraz tych naturalnych drzewostanów olchowych, które w przeprowadzonej pod kierownictwem Stowarzyszenia Chrońmy Mokradła waloryzacji przyrodniczej1 wskazano do objęcia ochroną rezerwatową oraz jako użytki ekologiczne?
Część starodrzewów ze sztucznych nasadzeń mogłaby podlegać jedynie rębniom sanitarnym i trzebieżom oraz, w wyjątkowych sytuacjach, niewielkim rębniom gniazdowym, pozostawiając część drzewostanów do naturalnego rozpadu i odnowy. Zaś naturalne olsy powinny trafić pod ochronę rezerwatową lub jako użytki ekologiczne ze względu na ich wybitnie wysoką rolę wodochronną i jako ostoje rzadkich gatunków roślin i zwierząt.
Nie postulujemy całkowitego wyłączenia tych kompleksów leśnych z gospodarki surowcowej, ale wzięcia pod uwagę w Planach Urządzenia Lasu powyższe propozycje jako kluczowe w ich sporządzaniu i w ewentualnej korekcie.
Mieszkańcy aglomeracji warszawskiej bardziej, niż surowca drzewnego potrzebują czystego powietrza o leczniczych właściwościach, ciszy i spokoju, grzybów i jagód i wielu innych pozaprodukcyjnych usług ekosystemowych oferowanych przez Lasy Okuniewsko-Rembertowskie.
Tomasz Nakonieczny
- WSTĘPNA WALORYZACJA PRZYRODNICZA I PROPOZYCJA KIERUNKÓW OCHRONY PRZYRODY POLIGONU W LASACH REMBERTOWSKO-OKUNIEWSKICH Warszawa, 2005, Stowarzyszenie “Chrońmy Mokradła”
